De 'Parsvanatha'-tafel: een ode aan de ingehouden energie van Jainisme!
De kunst uit de 11e eeuw in India straalt een mystieke allure uit, gevormd door eeuwenoude tradities en rijke filosofieën. In deze tijd bloeide de Chalukya-dynastie op, bekend om hun meesterlijke sculpturen die de goddelijke en de aardse werelden vervlochten. Een bijzonder fascinerend werk uit deze periode is de ‘Parsvanatha’-tafel, een sculptuur van zwarte graniet die de 23ste Tirthankara (een verlichte ziel) Parsvanatha vereert.
Parsvanatha wordt traditioneel afgebeeld als een serene figuur met een karakteristiek witte toga en lange zwarte haren. Hij staat in de ‘kayotsarga’-houding, waarbij hij rechtop staat met zijn handen langs de zijden van zijn lichaam. Deze houding symboliseert absolute stilte, beheersing over de zintuigen en volledige toewijding aan de spirituele zoektocht.
De tafel zelf is een meesterwerk van details en symboliek. De ondergrond toont een geometrisch patroon dat doet denken aan de kosmische orde. Rondom Parsvanatha staan vier ‘yakshas’ - beschermende godheden uit het Jainisme – afgebeeld met eigen karakteristieke attributen.
| Yaksha | Attribuut | Betekenis |
|---|---|---|
| Padmavati | Lotusbloem | Reinheid en spiritualiteit |
| Gandharva | Gitaar | Muziek als een pad naar verlichting |
| Sarvani | Kroon met juwelen | Overvloed en bescherming |
| Dharanendra | Schild | Bescherming tegen negatieve krachten |
De tafel dient niet alleen als een religieus object, maar ook als een meesterwerk van artistieke expressie. De soepelheid van de lijnen, de dynamiek in de houding en de subtiele details in de kleding tonen de vakmanschap van de Chalukya-kunstenaars.
De ‘Parsvanatha’-tafel is meer dan alleen een sculptuur; het is een visuele manifestatie van Jainistische idealen. De ingehouden energie van Parsvanatha, zijn onwrikbare toewijding en de beschermende aanwezigheid van de yakshas wekken een gevoel van sereniteit en diepe spiritualiteit op.
Een blik op deJira: de godheid in de ‘Parsvanatha’-tafel?
De ‘Parsvanatha’-tafel is niet zonder mysterie. In het midden van de tafel, boven Parsvanatha’s hoofd, bevindt zich een enigmatische figuur. Deze figuur wordt vaak geïnterpreteerd als ‘Jira’, een symbool van zuiverheid en spirituele verheffing in het Jainisme. Jira wordt voorgesteld als een half-menselijke, half-dierlijke wezens met de kop van een vos en de poten van een leeuw.
De aanwezigheid van Jira op deze tafel heeft geleid tot veel discussie onder kunstenaars en religieuze geleerden. Sommige geloven dat Jira Parsvanatha’s begeleider is op zijn pad naar verlichting, terwijl anderen suggereren dat het een metaforische voorstelling is van de innerlijke strijd die elke ziel moet doorstaan om nirvana te bereiken.
Ongeacht de interpretatie, de aanwezigheid van Jira voegt een extra laag complexiteit en mysterie toe aan deze al zo intrigerende sculptuur. Het getuigt van de rijke symboliek en filosofische diepte die kenmerkend zijn voor de kunst uit de 11e eeuw in India.
De ‘Parsvanatha’-tafel is niet alleen een prachtig stuk handwerk, maar ook een tijdcapsule die ons een kijkje geeft in de religieuze en artistieke wereld van het oude India. Door deze sculptuur te bestuderen kunnen we meer leren over de principes van Jainisme, de esthetische principes van de Chalukya-kunstenaars en de fascinerende geschiedenis van de Indiase cultuur.